Wejście na Otryt

Nogi bolą, nie ma co, szczególnie, że nie ma wkładek w butach.

Daleko dziś nie idę, chyba, nie wstaje więc o brzasku. Na śniadanie serwuje sobie glut - mieszaninę budyniu z kaszkami dla dzieci, obrzydlistwo, w takiej ilości jeszcze tego nie jadłem. Pół dnia w żoładku chlupie ta maź złowroga.

Autobus z Mucznego jeździ, ale w roku szkolnym, nie teraz, nie w wakacje. No to browar o poranku (okolice 11) na znieczulenie i idziemy łapac stopa.

Łapanie idzie mi jak krew z nosa, przechodze jakieś 3km z mucznego zanim łapie auto, tylko do Obwodnicy, potem przechodzę kolejne 3km, jak nie więcej, żeby złapać parę która szuka mechanika, bo kleszczy im skrzynia.

Lutowiska - toż to prawdziwe miasto! 2 duże sklepy, poczta, jakiś urząd... trudno się zdecydować jak ma się wybór, dlatego spędzam sporo czasu w sklepie, pisze jakiś list i ruszam powoli dalej. Gdzieś po drodzę chyba przysnałem.

Odcinek od ostatneigo domu do wejscia w szczery las jest tragiczny - tam i tylko tam, z straszną częstotliwością tną różnego rodzaju komary, muchy, bąki.

Mało mam wody, spijam kałuże, sądziłem, że pójdzie szybciej. Wychodze na polankę, a tam mała, waląca się drewniana rudera, stos drewna, nikogo wokół. Na szczęscie to tylko drewutnia, właściwy budynek odsłanai się po chwili zza krzaków.

"Cześć, mogę rozbić namiot?"

Gosodarz Krzysztof proponuje miejsce, rozbijam, rozkładam w nim wszystko, widzę później cennik - nocleg w namiocie kosztuje tyle, co nocleg ulgowy na łóżku - wracam zwinąć namiot

"Miałem Ci to proponować, ale uparłeś się na namiot..."

Nocna burza rozjaśnia gromami ciemność. A my siedzimy i gadamy...

Pojawia się pomysł, jak już jestem tak blisko granicy, to może wpadne na Ukrainę, choć na chwilę, zorientować się, jak Lwów wygląda. Pytanie do Krzyśka, jakie są szanse złapania stopa przed przejściem w Krościenku. "Wiesz co, mam taką znajomą... poczekaj" wyszedł, zadzwonił, wrócił : w środe o 5 czekaj w Dwerniczku...

Zdjęcia (6)

Komentarze (0)